آينده؛ جاودانگي و اميد

آينده، دغدغه‌ي هميشگي آدمي است كه به آرزوها هويت مي‌بخشد و بودن‌مان را معنا مي‌دهد. بودني كه ارتباطي زنجيروار با گذشته و حال دارد؛ اينكه چه توان و توشه‌اي از گذشته دارم و چه ساز و برگي از حال به همراه. غير از اين نمي‌تواني به فردا بيانديشي. فردا، موجود ناشناخته‌اي كه پاياني بر آن نيست
اين آغاز راز ماندگاري است. انديشه‌ي فردا، انديشه‌ي جاوندانه‌خواهي است كه در آن اميد موج مي‌زند. و مگر رنگ جاودانه‌خواهي و اميد غير از آبي است؟