بهار آمدني است

امروز قرار گذاشته بوديم ساعت 6 بعد از ظهر به خانه‌ي دكتر آقاجري برويم. گرچه كار در روزنامه كمي طول كشيد، اما راه افتادم و در ترافيك سنگين خيابان ولي‌عصر قبل و بعد از فرشته ماندم. ساعت 6 گذشته بود. معلوم بود تا تجريش و پس از آن تا نياوران با همين ترافيك مواجه خواهم بود و قطعا موقعي مي‌رسيدم كه بچه‌ها رفته بودند و يا در حال خداحافظي مي‌ديدمشان. در اين صورت چيزي كه برايم مي‌ماند خستگي ناشي از ترافيك سنگين تهران است كه هر روز بر جسم و ذهن ما سنگيني خود را تحميل مي‌كند. با تأسف برگشتم به روزنامه تا حداقل كاري انجام شود
آخرين بار به مناسبت نوروز امسال به خانه‌ي دكتر آقاجري رفتيم. مشتي از دانشجويانش هر از گاهي به ديدار خانواده‌اش مي‌روند كه مرا نيز باخبر مي‌كنند و تلاش هم مي‌كنم همراهشان باشم. در آخرين بار قرار گذاشتيم همچون سال گذشته براي دكتر كارت تبريك عيد تهيه كنيم و توسط همسرش برايش بفرستيم. هر كسي پشت كارت قطعه‌ي شعري و يا تبريكي نوشت و من با بهره‌گيري از بيت شعري از شاعري غير ايراني، به اين مضمون نوشتم: حتي اگر تمام گل‌ها را بخشكانند و يا گل‌ها را به حصار كشند،‌ جلوي آمدن بهار را نمي‌توانند بگيرند و بهار فصل رويش گل‌هاست. سرماي زمستان هرقدر هم سهمگين باشد، بهار مي‌آيد و گل‌ها مي‌رويند. آيا شما غير از اين مي‌انديشيد؟