سال 88 سال فردوسي
چهارشنبه اول خرداد 1386
جمعه را در نشست هم‌اندیشی نام‌گذاری سال ٢٠٠٩ به نام فردوسی بودم. بنیاد فردوسی از مجموعه‌ای از دست‌اندرکاران سازمان‌های فرهنگی و هنری دعوت کرده بود تا به طور جمعی برای ثبت سال آینده به نام فردوسی به یونسکو پیشنهاد دهند. دکتر جنیدی سخنرانی پر شوری در رسای فردوسی و شاهنامه کرد و احسان نراقی نیز تشویق و ترغیب کرد که چنین کنند. دیگران نیز سخنی گفتند و من نیز به نمایندگی از پژوهشکده نکاتی را اشاره کردم
اما باید اشاره کنم که متأسفانه آقایان دیر اقدام کرده‌اند و فکر نمی‌کنم یونسکو پیشنهاد آنان را بپذیرد. یونسکو برای نام گذاری بین‌المللی سال‌ها کمیسونی دارد که تقاضای نام‌گذاری‌های دو سال آینده را بررسی و پس از تصویب اعلام می‌کند. از این رو، نام‌گذاری سال ٢٠٠٩ در ٢٠٠٧ انجام شد و به تصویب رسید. به عبارتی آقایان یک سال و نیم دیر اقدام کرده‌اند. سال گذشته همین روزها بود که کتاب مهاجرت و زندگی آریاییان اثر دکتر جنیدی را می‌خواندم. ایشان در پاورقی اشاره کرده بود که سال ٨٨ به تاریخ شمسی هزارمین سال پایان سرایش شاهنامه است. همان روزها نیز در شورای پژوهش هنر فرهنگستان هنر با نماینده یونسکو ملاقاتی داشتم و موضوع را گفتم و اشاره به این که کمیسیون ملی یونسکو این فرصت را غنیمت شمرد. وی گفت این کار غیر ممکن است چون نام‌گذاری سال‌ها برای دو سال آینده تصویب شده است. اما خواست که نامه‌ای بنویسم. من نیز نامه‌ای نوشتم و برای ایشان در کمیسیون یونسکو ارسال کردم. کاری پیش نرفت. موضوع را در شورای علمی پژوهشکده طرح کردم که ما می‌توانیم کارهایی را سامان دهیم که طرح‌هایی را نیز در دست بررسی داریم
به هر صورت، این نام‌گذاری از دستمان رفت. همان طور که سال مولوی از دستمان رفت و سال رودکی که سال آینده نام‌گذاری شده است از دستمان رفت(ظاهرا ما دیر اقدام کردیم ولی در نهایت این سال به نام مشترک ما و تاجیکستان ثبت شد). حضرات ما آنقدر درگیر منازعات گروهی و سیاسی و هسته‌ای و تدارک ظهور امام زمان و قیمت گوجه فرنگی و برنج هستند که مسائل جاری فرهنگی و هویت‌بخش جامعه را به فراموشی سپرده‌اند. بیایید هر کداممان به سهم خود برای سال آینده به نام فردوسی گامی موثر برداریم
اما باید اشاره کنم که متأسفانه آقایان دیر اقدام کرده‌اند و فکر نمی‌کنم یونسکو پیشنهاد آنان را بپذیرد. یونسکو برای نام گذاری بین‌المللی سال‌ها کمیسونی دارد که تقاضای نام‌گذاری‌های دو سال آینده را بررسی و پس از تصویب اعلام می‌کند. از این رو، نام‌گذاری سال ٢٠٠٩ در ٢٠٠٧ انجام شد و به تصویب رسید. به عبارتی آقایان یک سال و نیم دیر اقدام کرده‌اند. سال گذشته همین روزها بود که کتاب مهاجرت و زندگی آریاییان اثر دکتر جنیدی را می‌خواندم. ایشان در پاورقی اشاره کرده بود که سال ٨٨ به تاریخ شمسی هزارمین سال پایان سرایش شاهنامه است. همان روزها نیز در شورای پژوهش هنر فرهنگستان هنر با نماینده یونسکو ملاقاتی داشتم و موضوع را گفتم و اشاره به این که کمیسیون ملی یونسکو این فرصت را غنیمت شمرد. وی گفت این کار غیر ممکن است چون نام‌گذاری سال‌ها برای دو سال آینده تصویب شده است. اما خواست که نامه‌ای بنویسم. من نیز نامه‌ای نوشتم و برای ایشان در کمیسیون یونسکو ارسال کردم. کاری پیش نرفت. موضوع را در شورای علمی پژوهشکده طرح کردم که ما می‌توانیم کارهایی را سامان دهیم که طرح‌هایی را نیز در دست بررسی داریم
به هر صورت، این نام‌گذاری از دستمان رفت. همان طور که سال مولوی از دستمان رفت و سال رودکی که سال آینده نام‌گذاری شده است از دستمان رفت(ظاهرا ما دیر اقدام کردیم ولی در نهایت این سال به نام مشترک ما و تاجیکستان ثبت شد). حضرات ما آنقدر درگیر منازعات گروهی و سیاسی و هسته‌ای و تدارک ظهور امام زمان و قیمت گوجه فرنگی و برنج هستند که مسائل جاری فرهنگی و هویت‌بخش جامعه را به فراموشی سپرده‌اند. بیایید هر کداممان به سهم خود برای سال آینده به نام فردوسی گامی موثر برداریم
0 Comments:
Post a Comment
<< Home