نقطه حساس پرونده ما

دوشنبه 11 آبان 83

وضعیت پرونده هسته ای ایران به حساس ترین مرحله خود و تقابل جدی و تام و تمام درخواست ایران با اروپا و آمریکا رسیده است. آن ها تعلیق دائم را می خواهند. این چیزی نیست که بخواهند از آن بگذرند و موضوعی هم نیست که اکنون به آن اندیشیده باشند. آن ها برنامه بلندمدتی را دنبال می کنند. مراحل یک طرح اندیشیده شده که در هر مرحله واکنش های ایران پیش بینی شده و موضع مقابل آن مشخص شده است. هدف اصلی در این طرح عدم دست یابی ایران به دانش و تکنولوژی هسته ای است. حالا می گویند اگر واقعا هدف شما غیر تسلیحاتی است، خب ما سوخت نیروگاههایتان را تأمین می کنیم و شما دیگر هیچگاه به سراغ غنی سازی نروید. این تصمیمی است که اتحادیه اروپا و آمریکا به آن رسیده اند و احتمال بسیار زیاد روسیه و بسیاری از کشورها با آن موافق هستند. الان وضعیت ما مثال علی مانده و حوضش شده است. تقریبا با این پیشنهاد اروپا هیچ کشوری از ما پشتیبانی نخواهد کرد. مردم هم از مذاکرات هیچ نمی دانند. بنا بر این بوده که فعلا هیچ خبری درز پیدا نکند. همه چیز پشت پرده. البته آن طور که من درک می کنم مردم بدشان نمی آید ما توانمندی هسته ای و حتا سلاح هسته ای داشته باشیم. دیشب آصفی پرسش مربوط به جلسه ها را بسیار کلی و مبهم جواب داد. اصلا ارزش خبری نداشت. اما برخی از بندهای پکیج تشویقی مشخص شده است. مانند ماجرای سازمان مجاهدین خلق که به نظر من اصلا ما نباید روی آن ها چنین حسابی بکنیم که بخواهد در روابط بین الملل مان مبنای باج خواهی دیگران از ملت ایران قرار گیرد. این گروه در ایران پایگاه اجتماعی ندارد. خوشبختانه توان اطلاعاتی و نظامی ما قوی است و تحرکات ناچیز این سازمان موجی بر ساحل دریا هم نیست. ما نباید این گروه را چنان بزرگ کنیم که هر زمان بخواهند آن را مبنای برخی از امتیازگیری ها قرار دهند. چون در مقابل امتیازاتی که می گیرند این موضوع اصلا وزنی ندارد. در نهایت، فکر می کنم روند به سوی محکومیت ایران پیش می رود. احتمال بسیار زیاد ما خواسته های آنان را نمی پذیریم چون به قول آقایان عبور از خطوط قرمز است. و آن گاه سر و کارمان با شورای امنیت است و تحریم اقتصادی شدید. شما چه فکر می کنید؟