آينده‌ي آبي

از درد و غم رفته و آينده چه گويم ـ انديشه‌ي مستقبلم از حال برآورد. صائب تبريزي

Monday, May 22, 2006

به ياد خيام

دوشنبه يكم خرداد 1385
خيام هيچ‌گاه از ذهنم دور نمي‌شود. تقريبا اشعارش را زياد مي‌شنوم، به قرائت گيراي شاملو و آواز زيباي شجريان و نيز مي‌خوانم مخصوصا از كتاب زيبايي كه سال‌ها پيش هديه گرفته بودم. امروز به ياد اين دوبيتي خيام افتادم
افسوس كه بي‌فايده فرسوده شديم
وز داس سپهر سرنگون سوده شديم
دردا و ندامتا كه تا چشم زديم
نابوده به كام خويش نابوده شديم

0 Comments:

Post a Comment

<< Home