تراژدي ملت ايران

دوشنبه 13 شهريور 1385

آقا!‌اين ملت ايران هم خود و هم همين دو كلمه به عنوان دو واژه و دو مفهوم، شده است همچون گوشت قرباني. هر كسي هر بلايي كه بخواهد سرش درمي‌آورد. سال‌ها است كه هر كس و ناكسي كه در اين ديار زمام امور را به دست مي‌گيرد خود از ملت ايران خرج مي‌كند و همين نيم بند حيثيت باقي‌مانده را با ندانم‌كاري‌ها و گاه با استبداد و زورگويي‌شان به باد داده‌اند. از طرف ديگر همين دو كلمه نيز شده است بهترين مستمسك براي اين كه اغراض غيرملي خيلي‌ها با آن توجيه شود. از همين ضعيفه‌اي به جز فحاشي و توهين هيچ نمي‌داند و به همين جهت هم فخر انصار حزب‌الله شده است تا همان آقاي باهنر و ديگران به نام ملت ايران آب به آسياب خودشان مي‌ريزند و ارز ما مي‌برند. آن ضعيفه همين كه خودش به نتيجه‌اي برسيد و شوهرش و چند نفر دور و برش مي‌گويد اين خواست ملت ايران است. حتما اراجيفش را درباره‌ي خاتمي خوانده‌ايد. آن مزخرفات يك طرف و اين سوء استفاده از دو كلمه‌ ي ملت ايران يك طرف ديگر. يا آن يكي كه مي‌گويد ممكن است ملت ايران خواهان بمب اتمي هم بشوند، كه البته دارد اقدامات بعدي حكومت و خواسته‌هاي اليگارشيك خود را بيان مي‌كند. به هر صورت ملت ايران قرباني است. قرباني اميال حضرات. به نام ملت ايران روابط خارجي را پرتنش مي‌كنند، به نام ملت ايران تصفيه مي‌كنند، به نام ملت ايران خيرات مي‌كنند، به نام ملت ايران توهين مي‌كنند، به نام ملت ايران ترور مي‌كنند، به نام ملت ايران محدوديت ايجاد مي‌كنند، به نام ملت ايران به دانشگاه و دانشگاهيان مي‌تازند، به نام ملت ايران به آرا و عقايد ملت ايران توجه نمي‌كنند و هزار كار نكرده را به نام آنان تمام مي‌كنند و هزار كار لازم را با نام آنان دريغ مي‌دارند. چه بدبختيم ما!ا