روزنامه‌نگاران و جشنواره‌ي مطبوعات

در پژوهشي كه درباره‌ي بخش مسابقه‌ي جشنواره‌ي مطبوعات براي مركز مطالعات و تحقيقات رسانه‌ها انجام دادم،‌ نكات بسيار جالبي در‌آمد كه قرار است آن نكات و پيشنهادها در برنامه‌ريزي‌هاي جشننواره از سوي معاونت مطبوعاتي ارشاد و انجمن صنفي مورد توجه قرار گيرد. در اين جا فقط به دو نكته اشاره مي‌كنم. اول اينكه مي‌توان گفت جشنواره تقريبا به هيچكدام از اهداف خود نمي‌رسد. براي برگزاري جشنواره‌ي مطبوعات اهداف متعددي در نظر گرفته شده است كه در اين پژوهش چهار هدف مورد توجه قرار گرفت. اول، ارتقاي كيفي مطالب مطبوعات كشور، دوم، ترغيب روزنامه‌نگاران به ارتقاي كيفي مطالبشان، سوم، شناسايي درست استعدادهاي موجود در مطيوعات كشور و چهارم ارتقاي منزلت شغلي و اجتماعي برندگان جشنواره. تقريبا مي‌توان گفت هيچكدام از اين اهداف به نتيجه نرسيده است. اگر هم تغيير تحولي در نوشته‌هاي روزنامه‌نگاران مشاهده مي‌شود، ارتباطي با جشنواره ندارد، بلكه امري شخصي است و روزنامه‌نگاران در تلاش براي دست‌يابي به موفقيت‌هاي فردي در عرصه‌ي روزنامه‌نگاري هستند. چرا كه جشنواره تغييري در موقعيت آنان ايجاد نمي‌كند. به عنوان مثال سال گذشته فكر مي‌كنم سه نفر از روزنامه‌نگاران روزنامه‌ي ايران در جشنواره برنده شدند،‌ اما دريغ از اينكه روابط عمومي اين روزنامه‌ي عريض و طويل يك اطلاعيه‌ي داخلي براي تقدير از آنان در تابلوي روزنامه نصب كند و موضوع را به آنان تبريك بگويد؛ يعني اصلا اهميتي نداشته است. در روزنامه‌هاي ديگر نيز كم و بيش همين‌طور است
نكته‌ي دوم اينكه به برگزاركنندگان جشنواره اعتماد زيادي وجود ندارد. حتي آنان كه آثار خود را ارسال مي‌كنند نيز اعتماد زياد ندارند. اين بي‌اعتمادي به اجزاي گوناگون جشنواره‌ي مطبوعات از يك سو موجب مي‌شود تا از ميزان حضور روزنامه‌نگاران كاسته شود و از سوي ديگر جشنواره نيز چندان جدي گرفته نشود. اين موضوع خود در بازتوليد بي‌اثري جشنواره در ارتقاي شغلي و منزلتي روزنامه‌نگاران مؤثر است. راستي خود روزنامه‌نگاران براي تغيير اين وضعيت چه كرده‌اند؟