از ماه من تا ماه گردون

يكي از دوستانم که دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ دانشگاه شهید بهشتی است، هنگامی که رأی دادگاه دکتر آقاجری مبنی بر ارتداد و اعدام وی اعلام شد، در دانشگاه جزو چند نفری بود که همایشی را با عنوان نواندیشی دینی برگزار کردند و در آن از آقاجری تجلیل ویژه ای شد. البته او خود که مجری جلسه بود کمی هم تندروی کرد که کاملا طبیعی بود. اما به همین جهت کمیته انظباطی دانشگاه وی و تعدادی از دانشجویان دخیل در موضوع را برای یکی دو ترم محروم کرد. او نیز دو ترم از تحصیل محروم شد با این نکته که آن دو ترم جزو سنوات درسی وی محسوب شود. اما او از این موضوع بی خبر بود و در آن دو ترم دروسش را گرفت و با نمره های خوب هم پاس کرد. اکنون که هنگامه ی ارائه پایان نامه اش رسیده است به وی اطلاع داده اند دروس گذرانده مورد قبول واقع نشده و فرصت تحصیلی هم ندارد و در نتیجه اخراج. این یک واقعه کوچک در دانشگاه نظام جمهوری اسلامی است که تلاش می شود عدل اسلامی مو به مو اجرا شود
در نظام بیدادگر و طاغوتی و وابسته به آمریکای پهلوی که دستش به خون پاکان آلوده بود، دانشجویانی که فعالیت سیاسی می کردند دستگیر می شدند، به زندان می افتادند، شکنجه می شدند و حکم قضایی هم می گرفتند ولی پس از طی دوران محکومیت و آزادی به دانشگاه بازمی گشتند و سر کلاس های خود می نشستند و درس را ادامه میدادند و ایضا مبارزه را. حتا موضوع به اینجا ختم نمی شد و این دانشجوها از مزایایی که دیگران دریافت می کردند محروم نمی شدند؛ مانند دریافت بورس خارج از کشور برای دانشجویان رتبه اول. بسیاری از دریافت کنندگان این بورس برو بچه های سیاسی بودند که طعم زندان ساواک را چشیده بودند. شریعتی گل سرسبد آنان است. حتا تقی ارانی که بسیار قبل از او به اعدام محکوم شد از تحصیل محروم نشد
حالا قضاوت درباره استقلال دانشگاه، احترام و حفظ حرمت دانشجویان و دانشگاهیان و علم وعالم در این دو نظام را به شما واگذار می کنم