خشن و واکنشی هستیم

هميشه وقتي فيلم هاي دوربین مخفی خارجی ها را می بینم با خود می گویم اگر چنین کارهایی در ایران انجام شود مردم چه رفتاری با طرف می کنند؟ در آن فیلم ها عمدتا نوعی اذیت کردن را می بینیم اما سوژه ها به ندرت در مقابل این اذیت از کوره به در می روند و شما نمی بینی آن ها به فحاشی و یا دست به یقه شدن با طرف دوربین مخفی بپردازند. عمدتا می خندند و یا تعجب می کنند و رفتاری باوقارانه در پیش می گیرند. در موردی فروشنده ای که محصول خود را درون ماهی تابه آماده می کرد و آن محصول نوعی خوراکی مانند همبرگر می نمود، وقتی خریدار به جلوی میز وی می آمد وی محتوی درون ماهی تابه را بالا و پایین می انداخت و مثلا بدون اینکه متوجه باشد در این بالا و پایین کردن، آن را به روی لباس خریدار پرت می کرد. تمام خریداران فقط از خرید منصرف می شدند و حتی در مواردی به وی می خندیدند و می رفتند. اگر چنین صحنه هایی در ایران ساخته شود چه اتفاقی می افتد؟ به نظرم در تمام موارد با فروشنده درگیر می شویم و یا به زیر میز وی زده کاسه کوزه اش را به هم می ریزیم و حقش(!) را کف دستش می گذاریم. پریشب دوربیین مخفی ایرانی پخش شد و در آن جوانی برای فردی که تازه وارد به محل، اسفند دود می کرد و در این دود کردن کمی زیاده روی و اصرار هم داشت. جالب آن که در تمام موارد سوژه ها چند بار به وی می گفتند کافی است اما پس از اصرار وی به قصد کتک زدن به وی حمله می کردند و بساطش را به هم می ریختند. در موارد دیگر هم دیده ام این نوع شیطنت ها در دوربین مخفی ایرانی موجب عکس العمل تند و خشن سوژه ها شده است.
راستش را بخواهید ما آدم هایی خشن، عصبی و واکنشی هستیم. در موقعیت، نمی توانیم بر مبنای عقل سلیم رفتار کنیم و عکس العمل های خود را کنترل نماییم. واکنش های سریع و گاه تند کلامی و رفتاری نتیجه کنش هایی است که چندان به مذاق ما خوش نیاید. با این همه ما خود را ملتی خوش برخورد، رئوف و مهربان و دوستدار هموطن خود می نامیم. ما عادت داریم خود را آن چه نیستیم بنامیم. شاید در دوره ای از تاریخ چنین بوده ایم ولی امروزه این صفات کمتر خود را در ما متجلی می یابد و عمدتا صفات مقابل آن را هر روزه بارها و بارها تجربه می کنیم. راستی چرا ما تا این حد خشن شده ایم؟ در این باره بیشتر با هم سخن خواهیم گفت