امام، نظاميان و انتخابات

دوشنبه 5 ارديبهشت 1384

امام از سال‌هاي 64، 65 به بعد بارها از حضور نظاميان در امور سياسي بازداري كرده بود.آخرين بار هم فكر مي‌كنم در وصيت‌نامه‌اش صريح نوشته بود كه نظاميان در امور سياسي وارد نشوند. او از مفاسد اين حضور به خوبي آگاه بود. اما اكنون عرصه‌ي سياست كشور ما جولان‌گاه نظامياني شده است كه خود را سينه‌چاكان او مي‌دانند و ادعا مي‌كنند براي حفظ ارزش‌هاي انقلاب و امام خميني به صحنه آمده‌اند. ولي همه مي‌دانيم كه امام در اين زمينه تبصره‌اي نگذاشته بود. او از عزيزان سپاهي‌اش خواسته بود عرصه‌ي سياست را به سياست‌مردان واگذارند و خود را آلوده‌ي اين امور نكنند. امروز شما مي‌بينيد كه اصول‌گرايان و ارزش‌مداراني چون رضايي كه فرمانده‌ي كل سپاه بود،‌ لاريجاني كه رييس ستاد مشترك سپاه بود،‌ قاليباف كه فكر مي‌كنم فرمانده‌ي نيروي هوايي سپاه و تا چندين روز پيش فرمانده‌ي نيروي انتظامي بود،‌ احمدي‌نژاد كه از سپاهي بودنش شنيده‌ام، جمعيت ايثارگران كه گفته مي‌شود بسياري‌شان سپاهي هستند، جمعيت آبادگران كه گفته مي‌شود برخي‌شان سپاهي هستند و از پشتوانه‌ي اين نيروي نظامي برخوردار است و دسته‌‌ها و گروه‌هاي ديگر فعاليت‌ترين افراد عرصه‌ي سياست شده‌اند. راستي اين اصول‌گراياني كه خود را پيروان حقيقي امام مي‌دانند براي اين حضور گسترده‌ي خود چه توجيهي دارند؟ بگذريم! كسي در تاكسي مي‌گفت وقتي تو در عرصه‌ي اقتصادي فعاليت گسترده‌اي داشته باشي،‌ آن هم با ساخت اسكله‌هاي خارج از كنترل دولت و در طول يك سال حدود 4 برابر واردات ثبت شده در گمركات،‌ كالا وارد كرده باشي، بايد در عرصه‌ي سياسي هم حضور گسترده‌اي پيدا كني تا موانع احتمالي حذف شود. البته منظورم اين نيست كه آقايان اين گونه‌اند. زبانم لال