بدون تيتر

هر كاري مي‌كني، نمي‌شود. ابتدا مي‌گويي حداكثر روزي نيم ساعت كافي است. ولي گاهي اوقات همين نيم ساعت را نيز نمي‌يابي و نتيجه اين‌طور مي‌شود كه نتواني چند روز وارد دنياي مجازي شوي و ارتباطاتت را حفظ كني. شايد باورش كمي مشكل باشد كه، حوصله داشته باشي، مشتاق باشي ولي حتي همين دم صبح را هم وقت نكني كه نيم ساعت پاي دستگاه بنشيني! اما نيازهاي زندگي در كلان شهري چون تهران و پذيرفتن مسؤوليت‌هاي بسيار تو را به چنين روزي مي‌اندازد. در اين چند روز حتي به روزنامه هم نتوانستم سري بزنم و فقط توانستم صفحه‌ي اول روزنامه‌ها را بخوانم و غير از بازي هسته‌اي، متوجه شدم ديروز دادگاه تجديد نظر عبدي بود و پريروز دادگاه باقي و آقاجري. باقي كه از چندين روز قبل گفته بود در دادگاهي كه هيأت منصفه نداشته باشد، اصلا دفاع نمي‌كند و همين‌طور هم شد. آقاجري هم كه حكم ارتداد از پرونده‌اش برداشته شد. از ديدگاهي نخ تسبيحي كه اين دانه‌ها (عبدي،‌ باقي، آقاجري، گنجي، اشكوري و بقيه‌ي زندانيان سياسي و مطبوعاتي) را به يكديگر متصل مي‌كند،‌ چيزي نيست به جز فاصله گرفتن از ‌عدالت و البته اگر از نگاه فرادستان به ماجرا بنگريد مصالحي وجود دارد كه چنين احكامي را قابل قبول مي‌كند. اين مصالح كه به حفظ يك چيز كلي‌تر اشاره دارد، تنها از طرف همان فرادستان قابل فهم است و عقل ناقص من و شما آن‌ها را درك نمي‌كند. دليل آن هم اين است كه آن مصالح، قشري و گروهي است نه ملي. مگر مي‌شود مصالحي ملي در پس ماجراهايي باشد و آن گاه تنها و تنها صاحبان قدرت سياسي دركش كنند و من و تو و ديگري و ديگران و ما يعني همين ملت از فهم آن قاصر باشند؟ خير! مسأله اين است كه در اين موارد نه ملت بلكه حكومت و گروه حاكمان و عقايد آنان مورد تعرض قرار گرفته و آن‌ها نيز براي دفع اين تعرض دست به چنين رفتارهايي مي‌زند. خب وقتي حكومت، كه يكي از عناصر اساسي مفهوم ملت است بر حسب خواست‌هاي الگارشيك و گروه حاكمان همه چيز را معنا مي‌كنند و منافع ملي را ذيل منافع كاستي خود مي‌بينند، آن گاه انتظار داريد مردم منافع جمعي را به منافع فردي ترجيح دهند؟ از اين طرف ببينيم، وقتي مردم عمدتا در همين رفتارهاي روزمره‌ي اجتماعي خود، منافع فردي و آني خود را به منافع جمعي و بلند مدت‌شان ترجيح مي‌دهند، آنگاه انتظار داريد براي گروه حاكمان، منافع گروهي و شخصي در برابر منافع ملي رنگ ببازد؟ راستي، اول مرغ بود يا تخم‌ مرغ؟