انگشت‌نگاري امريكاييان در تعليق

چهارشنبه 27 دي 1385

احتمالا به ياد داريد كه چندين ماه پيش مجلس طرحي را با كلي تبليغات و سر و صدا به تصويب رساند مبني بر اين كه از تمام اتباع امريكايي كه وارد ايران مي‌شوند، انگشت‌نگاري شود. از همان ابتدا معلوم بود، قانوني وضع مي‌شود كه هيچگاه حاكم نخواهد بود و به دايره‌ي عدم حاكميت قانون افزوده مي‌شود. ديشب در خبرها شنيديم كه تيم كشتي امريكا وارد بندر عباس شد و مورد استقبال خوبي قرار گرفت. حتي دو زن با پوشش محلي را نشان داد كه به امريكاييان گل هديه مي‌دادند( استفاده‌ي ابزاري از زن كه اصلا جمهوري اسلامي به آن باور ندارد). نمي‌گويم چنين تيمي نبايد وارد ايران شود و نبايد از آنان استقبال كرد، بلكه بحث بر سر اين است چرا بايد قانوني وضع شود كه در حاكميتش ان‌قلت وجود دارد. آقايان نمايندگان آيا حقوق مي‌گيرند كه كارهاي شعاري كنند؛ كه نه فقط مشكلي نمي‌گشايد بلكه بر مشكلات نيز مي‌افزايد. دايره‌ي بي‌اعتمادي به قوانين افزوده مي‌شود، به غلط‌كردن سياسي مي‌افتيم، به مصوبات خود بي‌اعتنا مي‌شويم و احترام خود را به دست خود خدشه‌دار مي‌كنيم. اين‌ها تبعات اجتماعي يك تصميم است كه بر احساسات گروهي سوار مي‌شود و از عقل سليم فاصله‌ي مي‌گيرد. مرحوم مدرس در اعتراض به برخي اظهارنظرها در مجلس هشتاد سال پيش گفته بود كه حساب كرده‌اند هر ساعت از وقت اين مجلس هفتصد تومان ارزش دارد و من مي‌گويم هر دقيقه‌اش به اندازه‌ي ملت ايران ارزش دارد و ما وظيفه داريم اين زمان را به تصميم‌گيري درست اختصاص دهيم. الان يكي از آقايان بيايد هزينه‌ي هر دقيقه‌ي مجلس فعلي را حساب كند، بعد بگويد آيا درست است كه اين هزينه صرف تصميم‌گيري‌هاي هيجاني و احساسي شود كه عمل به آن ممكن است تبعات سياسي سنگيني براي ما داشته باشد و براي همين به آن عمل نمي‌شود و بعد رسانه‌ي جمهوري اسلامي هم با افتخار بگويد از امريكاييان انگشت‌نگاري نشد؟ در مورد ماجراي هسته‌اي نيز تصميم‌گيري مجلس هيجاني و احساسي و عجولانه بود؛ همان تصميمي كه شوراي نگهبان تلفني! نظر مثبت خود را اعلام كرد. دير نخواهد بود كه اين قانون نيز در همان دايره‌ي عدم حاكميت خواهد نشست