من و این کشور بدبخت ، goldquest
برنامه از اینجا شروع می شود که فرد با خرید یکی از محصولات طلای بیست و چهار عیار شرکت که حداقل قیمت آن چهارصد و نود دلار و حداکثر آن دوازده تا سیزده هزار دلار است عضو مجموعه می شوی. این محصول از طریق خطوط هوایی یک امریکایی که در مورد ایران ظاهرا از طریق دوبی وارد عمل می شود با دریافت هزینه ی حداقل شصت دلار به دست فرد می رسد. از این پس آن فرد باید تلاش کند تا دیگران را نیز مجاب به خریدن محصولات و عضویت در شبکه کند. عضویت گیری به شیوه ای متقارن و شجره ای ترسیم می شود. ابتدا دو نفر باید عضو شوند. یکی در سمت راست قرار می گیرد و دیگری در سمت چپ. هر کدام آنها نیز باید تلاش کنند در سمت چپ و راست خود عضوگیری کنند و افرادی را به خرید محصول طلا از کمپانی مجاب کنند. هر بار دو طرف راست و چپ فرد به تعادل سه عضو سه عضو رسید وی مبلغ دویست و پنجاه دلار پورسانت دریافت می کند. این دریافتها با افزایش زیرشاخه ها در سمت چپ و راست فرد در صورتی که متعادل باشد ادامه خواهد داشت و در صورت فعالیت بسیار زیرشاخه ها گاهی به چندین هزار دلار خواهد رسید. اما هر چقدر هم فعالیت کند در هفته بیش از پنج هزار دلار دریافت نمی کند. موضوع بسیار وسوسه انگیز است. چرا که فقط با خرید یک محصول به قیمت حداقل چهارصدو نود دلار و پرداخت شصت دلار دیگر یعنی حدودچهارصد و هفتاد هزار تومان و در صورت شکل گیری سه عضو چپ و سه عضو راست در زیر شاخه های شما مبلغ دویست و پانزده هزار تومان پورسانت می گیرید. آن هم با چکهایی مربوط به بانک منهتاین آمریکا
اما من و حتی همسرم، وسوسه نشدیم، مخصوصا چون من هنوز تا حدود زیادی یک ایده الیست نیز هستم و آرمان هایم برایم محترم و ارزشمند هستند. از این جهت مقداری در مورد راه های تعبه شده از سوی سرمایه داری جهانی برای خروج ارز از کشورهای ضعیف و انجام نشدن و شکل نگرفتن کار و فرهنگ کار در بین آنان و تأثیر چنین کارهایی بر بازار و اقتصاد داخلی و اثر منفی آن بر تولید ناخالص داخلی و سرریز شدن پول مفت به جیب آن کمپانی که از اغراض نهانی آن چیزی نمی دانیم و شاید حتی صهیونیستی باشد و درآمدش نیز به اسراییل سرریز شود و آنگاه ما نیز شریک در جنایات آن و ... داد سخن دادم و مجموعه را از خودم مأیوس کردم. اما برایم تجربه خوبی بود و چنین فعالیت هایی را از نزدیک دیدم
همه ما از خراب بودن سیستم اقتصادی سخن می گوییم. همه ما به مدیریت بد کشورمان ایراد می گیریم. همه ما انتظار داریم کشورمان توسعه پیدا کند و از این فقر و فلاکت نجات پیدا کنیم. همه ما ... . اما درباره ی سهم خودمان کمتر فکر می کنیم. واقعا من با عضویتم در چنین مجموعه هایی چه نقشی را برای کشورم ایفا می کنم؟